Ing jaman biyen urip loro kewan, yaiku kancil lan merak. Kancil nduweni wulu warna coklat, lan merak nduweni wulu apik putih lan indah. Kewan-kewan ing alas kuwi pingin nduwe wulu kang apik kaya merak.
Yen ana dino njaluk tulung marang merak kanggo ngekei wulu sing ana ing awake. Pripun carane akhire merak nduweni cara kanggo ngekei pelajaran marang kancil. Nganti wektu sing dijanjekake, kancil marani merak maneh lan akhire dikei wulu saben awake. Ananging nemplekake wulu kuwi mau nang awake kancil nggunakake lem teko getahe karet.
Kancil mlaku-mlaku saben alas lan ora sadar menawa getah sing tambah garing kuwi. Akibate kancil ora biso gerak lan njaluk tulung marang merak gawe njabuti bulu sing ana ing awake. Akhire Kancil sadar yen kewan iku akeh jenise lan diciptakake bedo. Alon-alon merak njabuti wulu ing awake kancil. Rasane perih amarga kulit sing ditempeli wulu merak katut kejabut marang mulu kuwi mau.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar